Het Bedumerbos (Afl.3): Oogst. Héél veel oogst.

Wat zeggen driehonderd foto's?
Tien foto's zeggen toch veel meer?
Of eentje, heel goed gekozen!

Less is more, tenslotte:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst. Foto: Blogwachter

Zeker!

Maar als ik uitsluitend een enkel stapeltje gekapte bomen laat zien dan zeggen de mensen (en vooral de boswachters): 
"Tja, waar gehakt wordt vallen spaanders"
"De oogstmachine moet er immers langs"
En daar sta je dan, met je mond vol tanden.

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst. Foto: Blogwachter

Maarrr...

Honderden meters 'oogst', op veel plaatsen vier á vijf meter hoog, nota bene geoogst uit een dankzij gezamenlijke inspanningen doelbewust gecreëerd recreatiebos: dát is tóch iets anders.

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst in een inspirerende collectieve inspanning.
Foto: Blogwachter

Zoiets valt op.

Deze aanblik laat voorbijgangers met vragen zitten als: was dat nou echt nodig?
Zóveel bomen eruit?!

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Zoveel bomen eruit, is dat nou écht nodig? Foto: Blogwachter

Om die reden toch weer foto's, net als eerder in Wehe, en in Uithuizen.
Zodat iedereen die daar behoefte aan heeft zich een beeld kan vormen van de situatie aldaar.
In dit geval dus te Bedum:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Entree vanaf parkeerplaats, Bedumerbos. Foto: Blogwachter

Ook bijvoorbeeld vanaf de bank.
Ook als de gekapte bomen al lang weer zijn opgeruimd.
Ook als je denkt: overdrijft die Blogwachter niet een beetje?
Ook als je denkt: die essen waren toch ziek? 

Dit was toch onvermijdelijk?

Want dan zie je, bijvoorbeeld, dat ook de elzen werden gekapt.
Dit om onduidelijke redenen, want de gekapte elzen waren (lang) niet allemaal pechvogels die de drie meter brede doorgang voor de oogstmachines dreigden te versperren.

Soms liggen de gekapte elzen gewoon tussen de essenoogst, te herkennen aan de rood-oranje kleur van het hout:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst, met hier en daar gekapte elzen, te herkennen aan de oranjerode kleur van het hout. Foto: Blogwachter

Maar het elzenhout ligt soms ook op aparte stapels.
Mogelijk omdat elzenhout zeer duurzaam is onder water en om die reden geschikt is voor heipalen (oogst dus wederom):

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Gekapte elzen, te herkennen aan de rode kleur van het hout. Vanwege hun grote duurzaamheid onder water, worden deze bomen onder meer gebruikt als heipalen.
Foto's: Blogwachter

Verder zien we (in alle Groninger kleibossen) geoogste eiken, en wilgen, en esdoorns.

Hoewel ik als leek niet met zekerheid kan zeggen of de bomen op onderstaande foto's eiken zijn, of iets anders, zijn het in ieder geval géén essen:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst, geen essen. Foto's: Blogwachter

Essen hebben een vrijwel rimpelloze, bijna glinsterende stam, en het hout is zeer licht van kleur:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst, wel essen. Foto: Blogwachter

Zo worden dus uitgerekend die bomen gekapt die men in veel gevallen later weer terug zal planten.
Dit omdat het precies de bomen zijn die zo bijzonder goed gedijen in de Groninger kleibossen (zie afbeelding), en die bovendien zeer nuttig zijn voor vogels en insecten.

Niet echt logisch toch?

Bericht uit een krant in Gelderland, 2017. In Groningen gaat het overduidelijk om natte gebieden, dus daar waar de els is gekapt (Wehe, Bedum) zullen vaak ook weer elzen worden aangeplant.
Ook de gekapte eiken te Uithuizen zullen vermoedelijk op termijn worden vervangen door eiken van een kwekerij.

Op onderstaande foto's is te zien dat een belangrijk deel van de oogst al is opgeruimd.
Het plaatsen van het hout wordt systematisch en ordelijk aangepakt, omdat dergelijke enorme stapels hout natuurlijk niet zomaar blijven liggen.

Op veel plekken in het Bedumerbos zijn duidelijk happen uit de zorgvuldig gestapelde oogst genomen:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Oogst, al grotendeels opgeruimd. Foto's: Blogwachter

Kortom: oogst.
Véél oogst.

Waar te beginnen met een poging om deze oogst realistisch in beeld te brengen?

Ik kies voor een luie wandeling, vanaf bank of eettafel, door het Bedumerbos.
In grote lijnen van van de ene ingang, bij de parkeerplaats, naar de andere.
Waarbij ik af en toe een blik over de schouder werp, om de oogst ook nog eens van een andere kant te fotograferen.

Overtuig uzelf:

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Rondje door het Bedumerbos, met begin en einde bij de parkeerplaats, met informatiebord. Foto's: Blogwachter

Dat was dan ons rondje Bedum.
Onderweg spreken we enkele voorbijgangers die zich verbazen over de grootschalige kap.

Zij benadrukken bovendien dat er al veel oogst is afgevoerd.

Maar er zijn ook veel wandelaars die de situatie accepteren zoals ie is, of er niet verder over (willen) nadenken.

Het pad is er immers nog!

Je kunt er nog altijd wandelen, met de hond of met de kinderen.

"Zijn het dan niet allemaal zieke essen?", vraagt iemand.
Nee, helaas niet.

En de gekapte oude essen, die hadden misschien nog wel een kans gehad.
Volgens de boswachters zijn de essen in, bijvoorbeeld, Kruisweg, allemaal "van dezelfde kloon" en ook nog eens op hetzelfde moment aangeplant.
Maar het bos in Bedum is veel ouder dan het bos in Kruisweg.

(nu, augustus 2023, is op de schaarse niet door Staatsbosbeheer beheerde percelen te zien dat veel oude essen de essentaksterfte gewoon hebben overleefd: ze staan er nog, goed in blad!) 

Het Bedumerbos, 14 oktober 2017. Informatiebord uit andere tijden, oogst. Foto: Blogwachter

Hoewel het bos in Bedum het resultaat is van de collectieve inspanning van betrokken burgers en tenminste vijf organisaties, lijkt de grootschalige kap vooral een eenzijdige keuze van Staatsbosbeheer.

"Omdat alle essen uiteindelijk tóch zullen doodgaan".
"Omdat we anders elk jaar terug zullen moeten komen".
"Omdat de harvester veel ruimte nodig heeft".
"Omdat handmatige kap niet meer van deze tijd is".

Of omdat.....zelf in te vullen, door een ieder met fantasie, analytisch vermogen, kennis van zaken of, zo je wilt, aanleg voor "complottheorieën" ;-)