Odilia - een Boom in de tuin van trompettist Eric Vloeimans

Trompettist én bomenliefhebber Eric Vloeimans. 
Bron: Facebook

Mappen vol met ongebruikt fotomateriaal bewaar ik in mijn computer.
Het zijn vooral foto's van hoog opgestapelde, lijvige, maar morsdode essen én niet-essen, of van geheel (steeds vaker) of gedeeltelijk kaalgeslagen percelen.

De meeste foto's maakte ik op het Groninger Hogeland.
Maar inmiddels ook in de nabijheid van de Rotte te Rotterdam, waar in het afgelopen jaar op onvermoed grote schaal werd gekapt:

Het Lage Bergse bos. Foto Blogwachter, april 2019

Toch schreef ik sinds de kap van ons dorpsbos vrijwel niets meer, over bomen.
Misschien is mijn motivatie, mét ons mooie kleibosje, weggevaagd?
Want laten we eerlijk wezen: wat heb ik, met al mijn blogs, nu helemaal voor elkaar gekregen?

Boomakker Kruisweg (Kloosterburen) in het vroeger voorjaar van 2019. De bodem is omgewoeld in verband met de nieuwe aanplant. Foto: Blogwachter.

Ons dorpsbos lijkt inmiddels meer op een aardappelveld dan op iets anders.
Helaas 'stopt' de mishandeling elders in het land evenmin, 'niet vanzelf'... (net zo min als in die reclame)

Niet in onze tijd.
Niet met de huidige onstilbare HONGER naar hout:

Biomassa-berg in het Lage Bergse bos te Rotterdam.
Foto Blogwachter, voorjaar 2019

Als je je zó voelt is het altijd goed om te weten dat er gelijkgestemden zijn. 
Zoals gisterenavond in theater LantarenVenster te Rotterdam, waar de Rotterdamse trompettist Eric Vloeimans een geweldig optreden gaf.
Zo vat ik dus weer moed, en ik schrijf...

Halverwege het concert (samen met pianist Frank Woeste) vertelde Vloeimans over een 'prachtige berk', aangeplant in zijn eigen tuin.
'Odilia', had hij deze berk gedoopt: 'Jaja, een boom kun je ook een náám geven'.
'Odilia', heette ook het nummer dat hij vervolgens speelde.
Met een trompet die dan weer klinkt 'als een fluit' (aldus Frank Woeste) en dan weer als een... saxofoon?

Eric Vloeimans en Frank Woeste in LantarenVenster.
Bron: LantarenVenster.

Het optreden, in een vrijwel uitverkochte zaal, viel zeer in de smaak bij het publiek.
Dit betekende een toegift, tot mijn grote vreugde (dit klinkt heel plechtig en zo is het precies bedoeld!) alwéér over een Boom.
Maar deze keer betrof het een minder vrolijke geschiedenis.

'In Rotterdam zijn bomen sinds enkele jaren vogelvrij', aldus Eric Vloeimans, 'Het is een soort mode geworden om bomen te kappen' zodra iemand melding maakt van overlast, zoals, eh, 'poep op de auto', of 'gebrek aan zonlicht'.

Zo werd een 'ongeveer tachtig jaar oude' boom in zijn straat onlangs zonder pardon gekapt.
De trompettist had er 'twee nachten slecht van geslapen': 
'Het doet mij pijn als bomen worden gekapt; ik houd van bomen'. 

Bovendien begreep hij het niet.
De bewoners die bij de gemeente om de kap verzochten hadden voor hun raam nota bene 'hele dikke vitrage' aangebracht, met een 'zwart geschilderde muur' erachter.

Ik klapte spontaan, zó blij was ik met deze openlijke liefdesverklaring aan een bóóm. 
Mijn (mij onbekende) buurman deed voorzichtig mee, maar stopte helaas onmiddellijk toen er niemand bijviel.

Dit ongemak vergat ik gelukkig snel, dankzij de daaropvolgende (prachtige) 'hymne aan een boom', speciaal voor de tachtigjarige pechboom in de straat van de trompettist.
Maar vast óók een beetje voor al die andere bomen in al die andere straten van Rotterdam (en omstreken):

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Wat is er aan de hand in Rotterdam?
Afgelopen voorjaar maakte ik op Meldpunt Bomenkap melding van rigoureuze snoei - zonder nestinventarisatie! - in het broedseizoen.
Verder beschreef ik de kap van een oude naamloze reus op een binnenplaats:

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Voor die kap was niet eens een kapvergunning nodig geweest.
De eigenaar was immers 'een particulier', verklaarde een omstander, en dan 'is er geen kapvergunning nodig'.

?!!

Navraag leerde dat er, sinds de nieuwe omgevingswet, inderdaad geen kapvergunning meer nodig is.
Dit bedoelde de trompettist dus met vogelvrij.
Wel moet vooraf worden geïnventariseerd of er geen nesten aanwezig zijn. 

Ongemarkeerd nest (ekster?) in een Rotterdamse esdoorn; elders in de straat is een hoogwerker al bezig met de snoei...
Foto Blogwachter, april 2019

Ik was er niet helemaal gerust op.
Eerder in die week wás er immers rigoureus gesnoeid in mijn straat, zonder dat de in enkele(!) bomen overduidelijk aanwezige nesten vooraf waren gemarkeerd.
Het nest op bovenstaande foto heb ik - als een echte 'dorpsgek' - hoogstpersoonlijk bewaakt, totdat de hoogwerker weer vertrokken was.

Het markeren van de nesten zou volgens de gemeente de verantwoordelijkheid zijn van enkele 'boswachters', die gelukkig (hoewel pas na enige uren proberen) telefonisch bereikbaar bleken.
Uit een gesprekje met één van hen bleek helaas dat de handhaving in de praktijk weinig om het lijf heeft.
Volgens deze man zijn er te weinig boswachters in de stad, met teveel verschillende taken en verantwoordelijkheden.

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Alleen een 'heterdaadje' kan in de praktijk helpen, verklaarde de man.
Zodra je dus ziet dat iemand een boom wil kappen met, duidelijk aantoonbaar, een nest erin, moet je onmiddellijk de gemeente bellen via het centrale nummer (14010).
En dan maar hopen dat ze je snel doorverwijzen naar een boswachter, die - o gruwel - meteen de telefoon opneemt (nb: voordat mijn boswachter opnam was ik twee uur verder).

Tsja... 'vogelvrij', inderdaad.
Bid voor ons, Heilige Odilia, dat lijkt me geen overbodige luxe.
Of liever: voor de bomen.

De heilige 'Odilia of Cologne'. Bron: Wikipedia

Nog iets: namen geven aan bomen, dát houden we erin.
Het máákt verschil, echt waar!
Net als bij koeien. 
Bedankt voor het mooie idee, Eric!