Beeldmateriaal kaalslag dorpsbos Kleine Huisjes (17-12-2020)

"Zwijgen is goud" zeggen (en zwijgen!) de mensen.

Eindelijk ben ik overtuigd: ik onthoud mij voortaan van analyse en/of commentaar!

Afgezien, natuurlijk, van de hoogstnoodzakelijke informatie bij het beeldmateriaal: plaats, tijd, terreinbeheerder en (officiële) aanleiding voor de kap.

En een enkele keer: wat opvalt.

De beelden zijn lekker beknopt en kunnen uitstekend voor zichzelf spreken.

Bijkomend voordeel: het scheelt iedereen - en vooral mijzelf - een hoop tijd!

Kleine Huisjes is een dorpje in het noordwesten van het Groninger Hogeland.

De aanpalende dorpsbosjes (Tammo Wierengabos en Rieks Leegtebos) zijn in beheer van Staatsbosbeheer. 

Aanleiding voor de kap op onderstaande foto's was de essentaksterfte.

Essenhout is te herkennen aan de lichte kleur van het hout.

De oranjegekleurde oogst is afkomstig van gesneuvelde elzen.

De aanleiding voor de grootschalige elzenkap te Kleine Huisjes is onbekend.

Alle bijgevoegde foto's werden door Blogwachter gemaakt op 17 december 2020.

Onbegrijpelijke kap oude populier Gordelweg/Bergweg te Rotterdam Noord

Wat had deze boom (zie onderstaande afbeeldingen) misdaan? Ik kan alleen bedenken dat ie een dagje ouder was, en om die reden groot. Héél groot. De boom die hier stond was de dikste boom in de omgeving!

 

23 december 2020, Gordelweg/Bergweg, R'dam.
Foto: Blogwachter

Terwijl ik (op 22 december 2020) de sloop en ontmanteling aan het fotograferen ben komt één van de 'houthakkers' (met oranje hes: hoe noem je zulke mensen tegenwoordig?) naar me toe. 

22 december 2020, Gordelweg/Bergweg, R'dam.
Foto: Blogwachter

‘Gaat ie helemaal om?’, vraag ik.
‘Ja’.
‘Waarom?’
‘Oh, omdat ie rot is, denk ik’, en hij haalt zijn schouders op.

22 december 2020. Gordelweg/Bergweg R'dam. 
Foto: Blogwachter

Ik kijk nog eens goed, maar zie nergens rotte plekken. De vele majestueuze zijtakken – de meeste dikker dan de gemiddelde Rotterdamse boom – zitten overduidelijk stevig vast. Dit ouwetje had nog jaren mee gekund, en dat zeg ik ook.

‘Het is voor uw eigen veiligheid’, aldus de man.
Zijn collega, nieuwsgierig geworden, komt er ook bij staan.

‘Veiligheid?!', bries ik, 'Dat argument gebruikt Staatsbosbeheer ook altijd! En dan maaien ze de oudste, en dus nog vitale essen plat en laten de jongere, soms morsdode essen, die elk moment om kunnen vallen, doodleuk vlak langs de paden staan... Veiligheid! Laat me niet lachen... Bomen krijgen in Nederland niet meer de kans om oud te worden! Verdwijnen in een biomassa-centrale of...’

‘Wát een onzin’, zegt de collega, bijna overdréven vriendelijk glimlachend. Een beetje alsof hij het heeft tegen iemand die ze niet meer helemaal op een rijtje heeft...

‘Ja, ik wéét wat u denkt', bries ik, 'daar héb je weer zo’n BomenGekkie. Maar u moet weten dat zóveel mensen het zinloze gesloop inmiddels zat zijn! Zo’n boom als deze kan nog zeker tientallen jaren langzaam sterven. Ja, zelfs áls ie vanaf nu inderdáád begint af te takelen, zoals u beweert. Juist in die laatste fase is zo’n dikke, holle boom een tehuis voor veel soorten dieren! Hoe holler hoe beter! En dan de zuurstof, de schaduw, de koelte, de CO2-opslag... Zo vlak bij de snelweg houdt ie bovendien meer fijnstof tegen dan honderd geluidswallen bij elkaar...’.
‘Totále onzin’, aldus de collega, nog altijd allervriendelijkst glimlachend.

Uit angst dat ik zal gaan gillen maak ik me maar snel uit de voeten. De volgende dag bezoek ik de plaats delict opnieuw, met de bedoeling om uit de overblijfselen van de boom af te leiden of de inmiddels netjes afgevoerde boom (waarheen?) daadwerkelijk aan het rotten was, of tenminste hol.

23 december 2020. Gordelweg/Bergweg R'dam.
Foto: Blogwachter

Enfin: ook aan de voet van de stam zie ik geen spoor van rot. Noch van holtes, hoe minimaal ook. Maar wel van Grootsheid: zulke doorsnedes zie je niet vaak in Nederland!

22 december 2020. Gordelweg/Bergweg R'dam.
Foto: Blogwachter

Hoe kan ik met een foto aantonen wat de afmetingen van deze boom zijn geweest? Ik heb geen meetlint bij me, of zelfs maar een krant.... Maar wel mijn fiets! Niet bepaald een kinderfietsje: een uit de kluiten gewassen herenfiets (voor een damesgekkie).

23 december 2020. Gordelweg/Bergweg R'dam.
Foto Blogwachter

Voor 2021 wens ik alle bomen – al dan niet in de categorie ‘dor hout’ (Marianne Zwagerman) – een wonderschone, natuurlijke, respectabele, zich langzaam voltrekkende, gulle (want bovenal leven-brengende!) oude dag. En deze onfortuinlijke populier een plaats in de Bomen-Hemel.

Zie ook: Meldpunt bomenkap

Odilia - een Boom in de tuin van trompettist Eric Vloeimans

Trompettist én bomenliefhebber Eric Vloeimans. 
Bron: Facebook

Mappen vol met ongebruikt fotomateriaal bewaar ik in mijn computer.
Het zijn vooral foto's van hoog opgestapelde, lijvige, maar morsdode essen én niet-essen, of van geheel (steeds vaker) of gedeeltelijk kaalgeslagen percelen.

De meeste foto's maakte ik op het Groninger Hogeland.
Maar inmiddels ook in de nabijheid van de Rotte te Rotterdam, waar in het afgelopen jaar op onvermoed grote schaal werd gekapt:

Het Lage Bergse bos. Foto Blogwachter, april 2019

Toch schreef ik sinds de kap van ons dorpsbos vrijwel niets meer, over bomen.
Misschien is mijn motivatie, mét ons mooie kleibosje, weggevaagd?
Want laten we eerlijk wezen: wat heb ik, met al mijn blogs, nu helemaal voor elkaar gekregen?

Boomakker Kruisweg (Kloosterburen) in het vroeger voorjaar van 2019. De bodem is omgewoeld in verband met de nieuwe aanplant. Foto: Blogwachter.

Ons dorpsbos lijkt inmiddels meer op een aardappelveld dan op iets anders.
Helaas 'stopt' de mishandeling elders in het land evenmin, 'niet vanzelf'... (net zo min als in die reclame)

Niet in onze tijd.
Niet met de huidige onstilbare HONGER naar hout:

Biomassa-berg in het Lage Bergse bos te Rotterdam.
Foto Blogwachter, voorjaar 2019

Als je je zó voelt is het altijd goed om te weten dat er gelijkgestemden zijn. 
Zoals gisterenavond in theater LantarenVenster te Rotterdam, waar de Rotterdamse trompettist Eric Vloeimans een geweldig optreden gaf.
Zo vat ik dus weer moed, en ik schrijf...

Halverwege het concert (samen met pianist Frank Woeste) vertelde Vloeimans over een 'prachtige berk', aangeplant in zijn eigen tuin.
'Odilia', had hij deze berk gedoopt: 'Jaja, een boom kun je ook een náám geven'.
'Odilia', heette ook het nummer dat hij vervolgens speelde.
Met een trompet die dan weer klinkt 'als een fluit' (aldus Frank Woeste) en dan weer als een... saxofoon?

Eric Vloeimans en Frank Woeste in LantarenVenster.
Bron: LantarenVenster.

Het optreden, in een vrijwel uitverkochte zaal, viel zeer in de smaak bij het publiek.
Dit betekende een toegift, tot mijn grote vreugde (dit klinkt heel plechtig en zo is het precies bedoeld!) alwéér over een Boom.
Maar deze keer betrof het een minder vrolijke geschiedenis.

'In Rotterdam zijn bomen sinds enkele jaren vogelvrij', aldus Eric Vloeimans, 'Het is een soort mode geworden om bomen te kappen' zodra iemand melding maakt van overlast, zoals, eh, 'poep op de auto', of 'gebrek aan zonlicht'.

Zo werd een 'ongeveer tachtig jaar oude' boom in zijn straat onlangs zonder pardon gekapt.
De trompettist had er 'twee nachten slecht van geslapen': 
'Het doet mij pijn als bomen worden gekapt; ik houd van bomen'. 

Bovendien begreep hij het niet.
De bewoners die bij de gemeente om de kap verzochten hadden voor hun raam nota bene 'hele dikke vitrage' aangebracht, met een 'zwart geschilderde muur' erachter.

Ik klapte spontaan, zó blij was ik met deze openlijke liefdesverklaring aan een bóóm. 
Mijn (mij onbekende) buurman deed voorzichtig mee, maar stopte helaas onmiddellijk toen er niemand bijviel.

Dit ongemak vergat ik gelukkig snel, dankzij de daaropvolgende (prachtige) 'hymne aan een boom', speciaal voor de tachtigjarige pechboom in de straat van de trompettist.
Maar vast óók een beetje voor al die andere bomen in al die andere straten van Rotterdam (en omstreken):

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Wat is er aan de hand in Rotterdam?
Afgelopen voorjaar maakte ik op Meldpunt Bomenkap melding van rigoureuze snoei - zonder nestinventarisatie! - in het broedseizoen.
Verder beschreef ik de kap van een oude naamloze reus op een binnenplaats:

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Voor die kap was niet eens een kapvergunning nodig geweest.
De eigenaar was immers 'een particulier', verklaarde een omstander, en dan 'is er geen kapvergunning nodig'.

?!!

Navraag leerde dat er, sinds de nieuwe omgevingswet, inderdaad geen kapvergunning meer nodig is.
Dit bedoelde de trompettist dus met vogelvrij.
Wel moet vooraf worden geïnventariseerd of er geen nesten aanwezig zijn. 

Ongemarkeerd nest (ekster?) in een Rotterdamse esdoorn; elders in de straat is een hoogwerker al bezig met de snoei...
Foto Blogwachter, april 2019

Ik was er niet helemaal gerust op.
Eerder in die week wás er immers rigoureus gesnoeid in mijn straat, zonder dat de in enkele(!) bomen overduidelijk aanwezige nesten vooraf waren gemarkeerd.
Het nest op bovenstaande foto heb ik - als een echte 'dorpsgek' - hoogstpersoonlijk bewaakt, totdat de hoogwerker weer vertrokken was.

Het markeren van de nesten zou volgens de gemeente de verantwoordelijkheid zijn van enkele 'boswachters', die gelukkig (hoewel pas na enige uren proberen) telefonisch bereikbaar bleken.
Uit een gesprekje met één van hen bleek helaas dat de handhaving in de praktijk weinig om het lijf heeft.
Volgens deze man zijn er te weinig boswachters in de stad, met teveel verschillende taken en verantwoordelijkheden.

Kap van een boom op een binnenterrein, Rotterdam Bergpolder.
Foto: Blogwachter, voorjaar 2019

Alleen een 'heterdaadje' kan in de praktijk helpen, verklaarde de man.
Zodra je dus ziet dat iemand een boom wil kappen met, duidelijk aantoonbaar, een nest erin, moet je onmiddellijk de gemeente bellen via het centrale nummer (14010).
En dan maar hopen dat ze je snel doorverwijzen naar een boswachter, die - o gruwel - meteen de telefoon opneemt (nb: voordat mijn boswachter opnam was ik twee uur verder).

Tsja... 'vogelvrij', inderdaad.
Bid voor ons, Heilige Odilia, dat lijkt me geen overbodige luxe.
Of liever: voor de bomen.

De heilige 'Odilia of Cologne'. Bron: Wikipedia

Nog iets: namen geven aan bomen, dát houden we erin.
Het máákt verschil, echt waar!
Net als bij koeien. 
Bedankt voor het mooie idee, Eric! 

Virtuele wandeling centrale boomakker Kruisweg

Een maand geleden schreef ik over een blijmoedig personeelsuitje onder leiding van een boswachter.
Een tiental (kantoor?)medewerkers van Staatsbosbeheer verzamelde zich bij de ingang van ons dorpsbos te Kruisweg (Kloosterburen).
Een aardig bos vol met leven dat, op enkele honderden vierkante meters na, nog geheel intact was.
In de weken erna brokkelde het bos geleidelijk af:

Stilleven met oogst, Harvester en gehalveerde laan.
Foto Blogwachter. Kruisweg, 2 oktober 2018

Helaas heb ik deze medewerkers tijdens de kap niet meer teruggezien.
Wat je noemt een gemiste kans.
Want een herhaal-bezoek had zo verhelderend en leerzaam kunnen zijn!

Kruisweg, 'Toekomstboom' gekapt.
Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Nu het grootste deel van ons bos plat ligt en een aanzienlijk deel van de oogst zelfs al tijdens de kapwerkzaamheden werd afgevoerd, lijkt het mij dan ook nuttig om deze excursie nog eens te herhalen.
Weten jullie het nog?
Dit was, bij benadering, het beeld toen jullie vanuit zuidelijke richting met vier auto's aan kwamen rijden:

Zicht op dorpsbos Kruisweg, uitzicht 15 juli 2018

Omdat kantoorpersoneel natuurlijk niet elk ogenblik tijd heeft voor excursies filmde ik speciaal voor deze (kantoor?)medewerkers een virtueel ommetje door ons - inmiddels helaas niet meer zo idyllische - bos.
Om precies te zijn door het centrale en (voorheen) vermoedelijk mooiste perceel:

Kruisweg, centraal-westelijk deel van het bos.
Hoewel de afgebeelde lijsterbes niet in de weg leek te staan, verdween hij spoorloos...
Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Op deze manier kan een maximaal aantal medewerkers - en andere geïnteresseerden - met eigen ogen zien hoe ons bos er op dít moment bij ligt.
Een en ander zonder de voeten zelfs maar vuil te maken!
Want een virtuele wandeling is momenteel wél zo praktisch:

Qua ecologische voetafdruk - niet onbelangrijk voor een organisatie met een (zelfverklaard) groen hart! - is het natuurlijk sowieso beter om de auto's te laten staan.
Dus daar gaan we dan!
De pahahaden op, de lahahanen in... 
Vooruit, met flinke pas...
(door wat eens zo'n áárdig boske was...)

Een virtueel ommetje, dorpsbos Kruisweg

We schrijven een vroege herfstdag van het uitstekende houtjaar 2018.
Om precies te zijn de tweede oktober.
Er staat een vlagerig windje en een buitje draalt aan de horizon.
Eventjes zien we zelfs een regenboog, goed zichtbaar in de inmiddels in ere herstelde open ruimte waar het Groninger Hogeland bekend om is:

Wat ligt er aan het eind van de regenboog?
Foto Blogwachter. Kruisweg, 2 oktober 2018

Je zou er een bepaalde schoonheid in kunnen zien.
Ons dorp lijkt nu zelfs een beetje op een ommuurde vesting, wat eigenlijk best spannend is:

Een vesting compleet met gemotoriseerde poortwachters.
Al lijken de laatsten een paar daagjes vrij te hebben:

Kruisweg, bewaakt door een harvester ('forwarder') 
Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Vermoedelijk kan er met goed fatsoen geen boom meer bij...
Tenminste niet op die hoge stapel aan de rechterkant van het toegangspad.
Want links - zie boven - lijken de afdankertjes te liggen... 
Naar verhouding lijkt er nauwelijks aangetast hout te liggen, want Staatsbosbeheer was er op tijd bij!
Alles voor onze veiligheid, weten jullie nog wel? 
Op onderstaande afbeelding staat helaas geen vergelijkingsmateriaal om de hoogte van de stapel overtuigend in beeld te brengen.
Maar in vergelijking met het aan de overzijde van de Hogeweg gelegen huis kan de hoogte, bij benadering, eveneens worden geschat:

Kruisweg, oogst. Letterlijk huizenhoog opgestapeld.

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Maar laten we nu eindelijk beginnen met de wandeling.
Deze keer onder begeleiding van een Blog- in plaats van een boswachter.
Je bent tenslotte nooit te oud om iets nieuws te leren.
Net als de vorige keer lopen jullie via het toegangspad aan de Hogeweg in westelijke richting over de laan, of wat er van over is.
Aan je linkerhand zie je onze gemotoriseerde poortwachter, aan je rechterhand de stapel oogst. 
Ter vergelijking enkele foto's van hoe het er hier nog maar korte tijd geleden - in dit geval 15 juli, de dag voor aanvang van de kap - uit zag.
Kijk maar, de harvester stond er al, hoewel enigszins verdekt opgesteld.
Het bord van Staatsbosbeheer werd helaas door de harvester 'ontworteld'.

Aan jullie linkerhand, waar zich vroeger een betrekkelijk smalle maar dicht begroeide bossage bevond, is dit nu het beeld:

Kruisweg, zuidkant centrale deel na de kap. 

Foto Blogwachter, 15 september 2018

De huisjes op de achtergrond staan nu helaas wel pal op de noordwestenwind... 
Maar gelukkig waait het hóógst zelden in deze hoek van het land.
Overigens zijn de boomstammen op de voorgrond inmiddels verwijderd.
Best jammer eigenlijk, want volgens ecologen zijn dergelijke stapels hout broedplaatsen van leven...
Misschien liggen ze ergens op deze stapel:

Kruisweg, oogst.  

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Voordat we verder gaan, maken we toch nog éven een pas op de plaats.
De stapel oogst is op dit moment hoger dan ooit (4 meter) en breed, vijftig meter zelfs, volgens een door medewerkers van SBB aangebrachte tekst.
Maar zo lang jullie nergens óp klimmen kan het geen kwaad hoor:

Toen bovenstaand filmpje werd gemaakt, waren er gelukkig al drie dubbele opleggers met hout afgevoerd:

Kruisweg, aan- en afvoer oogst. 

Foto Blogwachter, 18 september 2018

Het is jammer dat niemand weet waarheen.
De rouwenden blijven nu als het ware met een grote leegte achter en kunnen met hun verdriet nergens meer heen... maar dit terzijde.

Onmacht en rouw, uit 'De Groene Amsterdammer'

Inmiddels - terwijl ik dit schrijf in Rotterdam - schijnt de stapel in het bovenstaande filmpje óók al weer met onbekende bestemming te zijn afgevoerd.
Eerst een lading aan het eind van de middag (3 oktober) en vandaag (4 oktober) ook weer één of enkele dubbele opleggers.
Dat is mooi, want nu kan die dure en nuttige uitrijder ('forwarder'), die noodgedwongen al die dagen onbemand op de uitkijk stond, weer verder.
Rust roest, zeg ik altijd maar:

Kruisweg, bewaakt door een harvester ('forwarder') 

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Enkele meters na de ingang van het bos zien jullie een schelperpad naar rechts.
Hier begint onze eigenlijke excursie.

Rechts in beeld vangen jullie nog weer eventjes een glimpje op van de oogst.
Wat hoor ik, vinden jullie het nog een beetje rommelig?
Dat komt doordat aan weerszijden van het pad de restanten van al onze groene kruinen liggen opgestapeld:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos.

Kruinen van ongeveer 40 jaar oude essen. 

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Maar bruin is óók niet lelijk...
Hélemaal eens.
We lopen verder, langs de buitenste lus, die veel hondenbezitters hier zo goed kennen.
Te zien zijn wederom de restanten van de oude essen, en verder enkele restanten van 'onschuldige' - of noem het kerngezonde - elzen.
En hoor ik daar, héél voorzichtig, alweer een vogeltje?

De natuur is veerkrachtig, zeg ik altijd maar.
Was dit zo'n beetje... hier?

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, schelperpad. 

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Zeker weten doe je het niet, want 'alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar', zoals Tolstoj schreef, 'terwijl alle ongelukkige gezinnen hun eigen karakter hebben'. 
Misschien geldt dit ook wel voor bossen?
Anyway: het goede nieuws is dat je je nu véél beter kunt oriënteren.
Eerst was alles donker... en 's avonds soms zelfs een beetje éng.
Maar inmiddels licht en fris, en je kunt héél ver kijken:

Het vogeltje houdt moed, en vergezelt ons op onze wandeling.
We naderen een kruising.
Voor zover ik het me herinner was er maar één kruispunt midden in het bos, dus dat moet wel ongeveer hier geweest zijn:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, kruising

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Hoe dan ook: wat was ons dorpsbos eigenlijk KLEIN...
Dat zie je nu pas.
Maar vroeger kon je er uren dwalen, al slingerden de paden dan erg dicht langs elkaar.
Je waande je alleen op de wereld.
Nou ja, afgezien van het geritsel, het gefluit van de vogeltjes, enzovoort.
Weten jullie het nog?
Even een filmpje van hoe het was, om de herinnering op te frissen:

Nu zie je het onmiddellijk als er nog iemand is.
En sinds het bos gekapt is lijkt er altíjd wel iemand te zijn...
Gelukkig houdt dit éne vogeltje dapper vol:

Wat vinden jullie er tot nu toe van?
Misschien is de wandeling tot nu toe wel héél veel van hetzelfde... waarvoor excuus.
Het mysterie is er nu misschien wel een beetje vanaf:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, pad.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Maar daar kan ík niets aan doen, laten we eerlijk wezen... Gelukkig komt een regenboog ons te hulp.
In deze richting is er bovendien een mooi uitzicht op onze gehalveerde 'laan'.
Het geruis van de inmiddels vol op de wind liggende overgebleven kruinen is lang niet gek:

Dit moet ongeveer hier geweest zijn:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, beschermde bomen.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Als jullie nog tijd hebben, maken we toch wéér even een pas op de plaats.
Jullie moeten weten dat er op deze plek diverse bomen waren gemarkeerd.
Door de boswachters van Staatsbosbeheer.
Een heel groepje eigenlijk (de bomen, niet de boswachters...).
Mogelijk zaten er nesten of was deze boomgroep om een andere reden minder geschikt voor rücksichtloze sloop.
Want dat komt voor... niet kappen dus.
Ziedaar de betekenis van deze groen-met-witte linten met het logo van Staatsbosbeheer.
Wat zou er gebeurd zijn met al deze met lintjes behangen bomen?
Het enige wat ik er voorlopig van terug kan vinden is dit:

Klaarblijkelijk kwam het de machinist van de harvester niet uit om netjes om deze boomgroep heen te rijden.
Alle begrip: het zijn ook zulke grote machines...
Dan lopen we dus maar door om het gebied rond het centrale kruispunt te verkennen.
In een andere hoek staat gelukkig nog enige ondergroei overeind.
Wel waait het hier flink, met alle gevolgen van dien:

Hoe dan ook is op deze plek te zien dat de harvester ('processor') het wel kán: de 'oogst' ergens tussen uit halen en de onderbegroeiing laten staan.
Waar een wil is, is een weg, nietwaar?
Helaas blijken dergelijke groepsgewijs bewaard gebleven restanten van de in dit bos ooit zo weelderige onderbegroeiing erg zeldzaam.
Maar we houden de moed erin en kiezen nu het pad in westelijke richting.
Blijf vooral netjes op het pad, want ik wil geen modderschoenen in de auto:

Ja, een beetje kaal is het wel, eens.
Maar wat wil je?
Al deze bomen moeten toch érgens vandaan komen:

Kruisweg, oogst.

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Je moet een doel voor ogen hebben in het leven, zeg ik altijd maar...
Zeg, wat hoor ik nou?
Willen jullie naar huis?!
Nu al?!
Het begint pas.
Kom, kom, éventjes doorbijten...
Te Kruisweg moeten wij het de komende jaren híer mee doen!
Dus jullie kunnen hier toch ook wel een uurtje tegen?
Denk anders maar aan hoe het vroeger was:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, schelperpad.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Een stip aan de horizon is het halve werk, zeg ik altijd maar!

'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan... Nog mooier en voller dan voorheen...', die kennen we allemaal toch?!
We moeten optimistisch blijven!
Kortom: we lopen door.
Even niet zeuren nu en gewoon om je heen kijken... dat doe ik toch ook?

Het is allemaal voor de goede zaak, tenslotte:

Kruisweg, oogst.

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Niets voor niets in het leven, zou ik hieraan toe willen voegen.

Nu komen we bij een driesprong.
Dat kan hier geweest zijn: 

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, T-splitising

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Ja, het is hier wel een beetje veranderd.
Dat was mij inderdaad ook al opgevallen:

Of was dít de driesprong op de foto?

Je weet het niet.

Het kan overal zijn...

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, schelperpad.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Inmiddels lopen we weer zo'n beetje naar ons vertrekpunt, in zuid-oostelijke richting:

En uiteindelijk, met de bocht mee, richting de laan.
Door die kenmerkende bocht kan ik dit gedeelte van de wandeling goed plaatsen.

Vroeger zag het er zó uit:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, 

pad richting de laan, in zuidwestelijke richting.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Maar nu niet meer.

Aan het eind van de volgende video zien jullie hetzelfde stukje bos in beeld:

Gelukkig staan er in dit gedeelte hier en daar nog wél een paar bomen...

Een beetje als vroeger eigenlijk.

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, schelperpad.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Of nou ja...
We lopen nu het zelfde stukje weer terug en wandelen bij de T-splitsing naar rechts, in oostelijke richting.
Jaja, in de richting van de auto's...

Want enkelen van jullie lijken er nu openlijk genoeg van te hebben.

Dus misschien zijn al deze indrukken wel een beetje teveel van het goede, op één dag:

Alle begrip!

Zelf zie ik ook liever dit:

Kruisweg, centrale deel dorpsbos, kruinen.

Foto Blogwachter, 15 juli 2018

Maar je kunt niet alles hebben nietwaar?
Waar gehakt wordt - in dit geval resultaatgericht en efficiënt - vallen spaanders!

Kruisweg, oogst.

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Kortom: we moeten kiezen in het leven.

Geen zorgen, we zijn nu bijna op het einde van de wandeling.

Zodra jullie weer op adem zijn gekomen en het gebodene hebben verwerkt, nodig ik jullie uit voor een tweede wandeling.

De volgende keer pakken we bijvoorbeeld de zuidranden van het bos, of de corridor.

Of het noordelijk perceel: wát jullie willen. 

Wat vonden jullie er eigenlijk van?

Hoe dan ook: ík zie iedereen graag weer terug!

Om de moed erin te houden nog eventjes een laatste blik op de oogst:

Kruisweg, oogst

Foto Blogwachter, 2 oktober 2018

Dat maakt wel veel goed, nietwaar?

Onder de mensen heb je tenslotte ook luxe-paarden en werkpaarden.

Precies zó is het eigenlijk met bomen...

Kortom: het dorpsbos te Kruisweg een probléémbos?!
Welnee...
De houtoogst te Kruisweg (Kloosterburen) is voorspoedig - efficiënt, resultaatgericht - verlopen... 
Dat hebben jullie nu met eigen ogen kunnen vaststellen.

Boomakker Kruisweg lijkt mij dan ook voortaan een toepasselijker term...
Wordt vervolgd...