Wee Wehe! Afl. 3) 'Doorgangszones' voor de harvester?

Volgens de officiële voorlichting van Staatsbosbeheer heeft een moderne oogstmachine om de zoveel meter een vrije doorgangszone nodig van drie meter breed. 
Vanaf zo'n duurzaam ontboste strook kan de machine aan weerszijden een strook van acht meter bos 'bedienen'.
In theorie: uitdunnen - om gespaarde bomen tot volle wasdom te laten komen - óf van zieke bomen ontdoen.
Hiertoe beschikt de oogstmachine over een bijzonder lange arm.
Hoewel slurf een beter woord lijkt: 

Oogstmachine in het Dingebos te Uithuizen, 26 juli 2017. Foto: Blogwachter.

Deze hypermoderne techniek biedt dus de mogelijkheid om zorgvuldig en selectief zieke essen te verwijderen.
Mét behoud van alle gezonde essen en overige begroeiing in deze tenminste enigszins lijvige zone.
Of je die acht meter vervolgens weer kunt optellen - totaal zestien, vanaf twee kanten te 'bedienen' met de oogstmachine - blijft onduidelijk. 
Zeker voor wie de schade ter plaatse - bijvoorbeeld in Wehe den Hoorn - opneemt.
Want in het dorpsbos van Wehe is, met alle goede wil van de wereld, helaas geen spoor van de door de boswachters van Staatsbosbeheer beloofde zonering te herkennen.
Terwijl die doorgangszones - het bos overal doorsneden door deze kale stroken! - voor mij al even slikken waren. 
Maar volgens de boswachters lopen de Groningse bossen 'achter' en beschikken de bossen elders in Nederland al allemaal over dergelijke toegangswegen.

In het Dingebos te Uithuizen blijkt deze aangekondigde zonering inderdaad zo'n beetje te zijn aangebracht:

Toegangszone voor de oogstmachine in het Dingebos te Uithuizen, 26 juli 2017. Foto: Blogwachter.

Hoewel ogenschijnlijk lukraak en vooral in de buurt van de hoofdwegen.
Dat wil zeggen: bij de voor bosbezoekers zichtbare randjes.
Want op enige afstand van het Dingebospad is het bos hier en daar wél volledig kaalgeslagen.
Verder blijkt na globale meting (voetstappen tellen) dat de overgebleven zones zelden de beloofde acht meter breed zijn.
Bovendien staan ook binnen deze duurzaam beboste zones veel zwaar beschadigde 'toekomstbomen'.

Maar dan Wehe.
Gevalletje: "Was nou maar naar (een bekende opticien) gegaan"?

Commercial, "Station", 2012, verkregen via Youtube.

Op de volgende foto's is wat je noemt het neusje van de zalm te zien.
Dat wil zeggen: van wat Wehe in de komende jaren nog aan écht bos te bieden heeft.
Aanmerkelijk meer in ieder geval dan op de foto's in mijn twee vorige blogs.
Want op deze foto's stáán tenminste nog bomen:

Wehe den Hoorn, 5 september 2017. Foto: Blogwachter. Eén van de weinige stukjes overgebleven bos, ongeveer 3 meter breed.

Maar toch.
Geheel in tegenspraak met de aankondigingen van Staatsbosbeheer zijn hier de volledig kaalgeslagen zones acht (of zelfs meer) hele meters breed.
Terwijl de zones waarin nog enkele bomen zijn blijven staan hooguit twee á drie meter breed blijken te zijn.
Hoewel gewoonlijk sprietjes: niet zelden morsdood, dan wel vrijwel volledig kansloos. 
Voor zover er nog zones met meerdere gespaarde bomen te vinden zijn die elkaar een beetje kunnen beschermen tegen de herfststormen zijn deze zelden meer dan drie meter breed.
Omgekeerde wereld?

Enfin: oordeel zelf:

Commercial: "Even Apeldoorn bellen".